Цаг үе хүмүүс

Монголын радио

Нэвтрүүлгийн нэр ...................                                  Нэвтрэх.1995. он...... сар.....өдөр

Зохиогч.....................................                                   Найруулагчид өгсөн цаг.....................

Зохион бэлтгэсэн.....................                                   Үнэлгээний санал  1.............................

Зөвлөлийн эрхлэгч..................                                                                    2............................

Хэмжээ.....хуудас.....минут.....                                                                    3............................

Найруулагч..............................                                     Нэвтрүүлэгч........................................

Цаг үе хүмүүс

-Эхлэл хөгжим-

        Нэвт: Орчлонг тэр аяар нь өнгөний цуглуулга гэмээр...  Орчлонгийн өчүүхэнээс эхлээд аугаа их нь хүртэл өнгөөр уусаж, хоршиж оршино. Цайлган цагаан сэтгэл, хорын хар мөр бүхэн бас л өнгөөр сүлэлдэж хар нь цайж амьдралын нэгээхэн хэсгийн чимх чимхээр бүтээгээд үргэлжилнэ. Гэхдээ энэ олон өнгөний хамгийн гэрэл гэгээтэй нь хүнд цогцолсон байдаг ажгуу.

       Амьдрал тэмцэл, хайр дээр тогтдог биш, амьдрал хүмүүс дээр тогтдог гэж нэгэн оюутан хэлсэнийг сонсоод хичнээн үнэн үг вэ хэмээн бодсонсон. Тиймээ, амьдрал хүмүүсгүйгээр оршихгүй шүү дээ. Амьдралын утга учрыг жирийн сайхан хүмүүс жинхэнэ аз жаргалтай, саруул сайхан болгодог. Энэ сайхан бүхнийг бүтээдэг янз бүрийн ажил мэргэжлийн хүмүүсийн гараа оюутны ширээнээс эхэлдэг.

-Хөгжим-

       Нэвт: оюутан гэхээр их эрдэм номын хүмүүс гэж сэтгэлд бууна. Хэдийгээр тэд өглөөнөөс өдөр хүртэл номын дуу сонсож, наадаж наргиад юу ч бодож санахгүй явдаг мэт харагдавч бид чинь эх орны маргаашийг авч явах эзэд шүү дээ гэдэгээ хэзээд санаж явдаг. Нээрээ ч эх орныхоо ачааг үүрэлцэх бяр чадал оюутан насанд л суудаг.

        Бид энэ удаагийн нэвтрүүлгээр хүн бүрийн сэтгэлд мөнхийн галаар бадамласан оюутны амьдралын тухай өгүүлнэ. Монгол орны ирэх зууны эзэд болох, намтарын эгэл хуудастай оюутнуудыг төлөөлж МУИС-ийн харьяа Олон Улсын Харилцааны Дээд Сургуулийн англи хэлний 3-р курсын оюутан Ундрахтай уулзсан юм. Арын сайхан хангай нутгийн энэ охин та бүхний дундах жирийн л нэг хүн.

/ хальс /

/Оюутны “Насны баясгалан” дуу дэвсгэрлээд/

       Өглөө босоод цонхоор харахад туниа муутай нарны туяа дарайсан хяруун дээр тусаж нүд гялбуулна. Хар үүрээр цагтай уралдан сургууль уруугаа шогшихдоо аавыгаа дурсан ээжийнхээ цайг бас холоо байгаа гэрээ нэг санаж амжина. Өдрөөс нар жаргатал номын санд сууна. Сурагчийн ширээнээс гарч ингэж л оюутан болно. Намар намарт ургац хураалтын талбай дээр түүдэг гал тойрон сууж “оюутаны намар”-аа дуулалдаад шалгалт шүүлэг гээд ном сугавчилан яаранхан гүйдэг оюутны амьдралын сайхныг хэлж барамгүй.

/дуу үргэлжлээд нэг бадаг явна/

      Тиймээ, оюутны ширээгээр дамжсан хүн бүр түүгээрээ бахархдаг. Харин өнөөдрийн оюутнууд хэрхэн суралцаж, хөдөлмөрлөж байна вэ? Тэд бусдын адил байхыг хүснэ. Гэвч хувцас хунар, хоол ундны мөнгө, байр сууц гээд зөндөө олон бэрхшээл бий. Тууз зангидсан дунд сургуулийн сурагч явахад оюутан болчихвол бүх сайн сайханы үүд нээгдчих юм шиг санагдсан. Сарын тэтгэлэг нь гадаад хэлний ганц сурах бичиг авч дөнгөхгүй ч залуу насны хүсэл мөрөөдөл, цэвэр тунгалаг хайр дурлал, хязгааргүй ихйиг бүтээх зориг тэмүүллээр жигүүр хийж эрдэмд шамддаг. Тэдний нэг бол Ундрах.

/ хальс/

      Өнөөдөр оюутнуудыг хоёр бяцхан бүлэгт хувааж болох мэт. Эхний бүлэгт сурах мэдэхийн төлөө үнэн сэтгэлээсээ шамдагсад байхад нөгөө бүлэгт оюутан нэрээр дэгжирхэж зөвхөн хүнд харуулах алгын чинээ дипломын төлөө явагсад гэж. Гэхдээ хар нь цагаанаа биш цагаан нь хараа уусгана гэдэгт Ундрах хэзээд итгэлтэй байна.

      Цаг хором өнгөрөх бүр ямар нэг юмнаас хоцроод байх шиг санагдан нэг мөч ч зүгээр сууж эс чадна. Хаа газар юу хийж явсан  ганц ч гэсэн юм мэдэхийн төлөө тэмүүлнэ. Үнэхээр тэр нийгмээс төө ч хоцрохыг үл хүснэ. Тийм ч учраас зав зай муутай хичээлийнхээ хажуугаар хувийн дээд сургуульд багшилж, бас англи хэлний дамжаа нээн хичээллүүлдэг юм. Ундрах үүнийгээ хүн бүр чадах бүхнээ нягт нямбай хийгээд байвал улс орон хөгжинө шүү дээ гэж тайлбарасан юм.

/хөгжим/

      Үе тэнгийнхэн нь Ундрахтай хамаа замбраагүй харьцаж, бүдүүлэг байдал гаргахаас эмээж бас түүнийг ихэд хүндэлдэг. Тэгвэл энэ нь түүний харгис хатуу ааш араншинтайнх биш, харин өөрийнх нь хэзээд туйлбартай байх үзэл, хичээнгүй нягт нямбай чанар, аливаад үнэнч шударгаар ханддагт оршино. Ундрахтай уулзахаар өрөөнд нь орж хэсэгхэн хормыг өнгөрүүлээд гарахдаа өөрийгөө цагийг дэндүү хоосон өнгөрөөсөн болохыг ойлгож билээ. Аядуухан зөөлөн дуугаар хүн болгонтой эвсэг харьцаж, нйазынхаа төлөө сэтгэл тавьж чаддаг энэ охины нэг онцлог гэвэл бусдыг өөртөө татаж, ихийг ойлгуулж чаддагт байгаа юм. Гэхдээ бидний энэ шинэ танил маань ердөө л өөрөө өөрийгөө хүмүүжүүлж чадсан, сурч мэдэхийн төлөө бүхнээ зориулж чадсан жирийн л нэг оюутан юм. Хүний хүсдэгийг л хүсэж мөрөөдөж, амьдралыг гэгээнээр харж явдаг нэгэн.

/хальс/

/хөгжим яваад/

       Жирийн хүнээс эгэл амьдрал бүрэлддэг юм. Өнөөдрийн оюутан Ундрах ирээдүйн төрийн түшээ болчихсон байхад хэн ч гайхахгүй. Харин ч түүний төлөө саналаа өгч болох юм. Хүний хийж бүтээе гэсэн хүсэл эрмэлзлийг нь дэмжин тусалж, авьяас чадварыг нь хөгжүүлж урам хайрлаж чадваас хүний амьдрал бас л нэг өнгө нэмнэ. Эрдмийн далайд хамт хөвж яваа оюутан нйазынхаа үгийг сонсъё.

/хальс/

     Бид Ундрахын хүсэлтийг биелүүлж Эрдэнэбатын дуулсан “Элбэрэл” дуугаараа ая барьж байна.

/дуу “Элбэрэл”/

/дахилт дээр фонолж/

     Нэвт: Маргаашийн гэрэлт ирээдүйг бүтээн босгохоор өнөөдөр номын дуу сонсож буй оюутан залуус та бүхэндээ их эрдмийн зам тань дардан байхын ерөөлийг дэвшүүлж өндөрлөе

      Сонсогч та бүхэн “Цаг үе-хүмүүс” нэвтрүүлэгийн ээлжит дугаараар МУИС-ийн харьяа Олон Улсын Харилцааны Дээд Сургуулийн оюутан Дорждамбын Ундрахтай хөөрөлдлөө.

Нэвтрүүлгийг бэлтгэсэн оюутан Дагиймаа, ...

Найруулагч.........................Нэвтрүүлэгч.......................